Odpowiedź:
W czasach baroku ludzie wierzyli, że życie jest bardzo skomplikowane i pełne sprzeczności. Myśleli, że świat jest jak wielka gra, pełna niespodzianek i dramatycznych zwrotów akcji. Byli też przekonani, że nic w życiu nie trwa wiecznie, co prowadziło ich do zastanawiania się nad przemijaniem i śmiercią. Fascynowali się bogactwem, luksusem i przepychem, ale jednocześnie tęsknili za duchową głębią i transcendencją. To było jakby widzenie życia jako wielkiego teatru, gdzie każdy ma swoją rolę do odegrania, ale spektakl jest krótki i nietrwały.
mam nadzieję że pomogłam
